Mówi się raczej, że dla filmu odkrył ją Roger Vadim, poza Deneuve miał jeszcze dwa inne "odkrycia". Choć niewykluczone, że "Wstręt" to pierwszy ambitny film w którym wystąpiła.

Rok wcześiej wystąpiła w shorcie "Najpiękniejsze oszustwa świata", też reż. Polańskiego.

Sama Deneuve nie ukrywała zaś, że proponowano jej te wszystkie role ze względu na fakt, iż była piękną nastolatką: "Gdy ma się 16 lat, nikt nie zostaje aktorem ze względu na zdolności. Chodzi o wygląd".

Obiektywizm zawsze w cenie :)

Być może są wyjątki ale w tym wypadku pewnie masz rację.

Jaki to paradoks, że Vadim osiągnął nieporównywalnie mniej niż jego kobiety - Bardot, Deneuve i Fonda.
Nie wiem czy faktycznie był odkrywcą talentów czy lubił się po prostu otaczać pięknymi kobietami (o zastanawiająco zbliżonej do siebie wzajemnie urodzie), które przy okazji miały talent.
Z tego co pamiętam Deneuve mówiła, że karierę zawdzięcza starszej siostrze Francoise Dorleac, która namawiała ją by spróbowała swoich sił jako aktorka - z resztą to przez nią poznała Vadima.

"Wstręt" dziś oceniamy jako ambitny film, chyba przez pryzmat późniejszego sukcesu Polańskiego i Deneuve. Sam Polański mówi, że to jego najgorszy film, którego wprost nie cierpi. Kiedy zaproponowano mu nakręcenie "Wstrętu" miał to być klasyczny horror klasy B, być może ówczesna moda na psychologizm pozwoliła na postrzeganie go inaczej niż zakładali producenci.
Faktycznie pierwszą ważna rolą Catherine były kultowe w swoim czasie "Parasolki z Cherbourga", a mecenasem - odkrywcą i piewcą talentu ich twórca Jacques Demy.

Zgadza się, choć przypuszczam że karierę nie zawdzięcza siostrze ale jedynie ona ją wciągnęła w świat filmu.

Zapewne jest tak jak piszesz.
Deneuve nie można odmówić talentu, w moim odczuciu karierę zawdzięcza sama sobie - wszak pracuje już dobre pół wieku a wciąż utrzymuje świetną formę i nie grywa w dennych produkcjach jak wiele jej rówieśniczek.

Skąd info, że Polański uważa Wstręt za swój najgorszy film?

W jednym z filmów biograficznych (nie powiem, w którym bo oglądałam 3, 4 pod rząd i zlały mi się w całość) Polański powiedział, że "Matnia" to jego ukochane dziecko, a "Wstrętu" nie lubi i nie najwyżej go ceni - zrobił go tylko dlatego, że dopadł go impas po "Nożu w wodzie", przyznał także, że dziwi go fenomen "Wstrętu" i wielość interpretacji...

A ja przyznam, że dziwi mnie jego zdziwienie. :P

No cóż, nie pierwszy przypadek twórcy, który "sam nie rozumie swojej twórczości". :D

Sądzę po prostu, że duża ilość zastosowanej we "Wstręcie" symboliki pozwala na dowolność interpretacji czego z pewnością nie zakładał skoro film był robiony na zamówienie a nie z potrzeby serca... Być może widzowie bardziej czują film niż twórca, który się z nim nie utożsamia, w kinie chodzi właśnie o przeżywanie tego co się widzi na ekranie a jeśli robisz coś dla zysku i wyrwania się z niebytu zawodowego nie masz do tego do końca serca nawet, gdy innym się to podoba.

Powiedziałabym raczej, że Polański jako pierwszy dostrzegł szczególne predyspozycje Deneuve do wcielania się w postaci... niejednoznaczne.