Szkoda czasu, bo film należy do tych, co to nie wiadomo, dlaczego powstały. Przy bardzo wielkiej wyrozumiałości można go zakwalifikować do psychologizującego kina drogi. Moim zdaniem - drogi donikąd.

reżyser chyba naoglądał się trochę dupieuxa

Dwóch braci otrzymuje wiadomość o śmierci ojca. Mimo, że niespecjalnie go lubili (nie bez powodu), wyruszają w rodzinne strony z nadzieją na otrzymanie spadku. Na miejscu nie zastają wcale ceremonii pogrzebowej, a kobietę, która uważa, że jest ich siostrą z innego małżeństwa. Zaś o ojcu słuch zaginął. Wspólnie...